Historia kościoła w Klonówce
Kościół wzniesiony przez Zakon MNP (Krzyżaków) w 2 poł. XIV w., częściowo przebudowany w poł. XVIII i końcu XIX w., remontowany w l. 1905 – 1910.
Gotycki, ceglany, orientowany, wsparty na kamiennej podmurówce, prostokątny w planie, salowy, trzyprzęsłowy, z nieznacznie węższym, prosto zamkniętym prezbiterium, zakrystią od północy i przedsionkiem od południa.
Od zachodu wtopiona w mury budowli czworoboczna, czterokondygnacyjna wieża, nakryta drewnianym kopulastym hełmem z końca XIX w., z sygnaturką zakończoną ośmiobocznym namiotowym daszkiem.
Do ściany południowej wieży przylega mała kwadratowa wieżyczka schodowa.
Dach nad kościołem dwuspadowy, nad zakrystią – pulpitowy, pokryty dachówką mnich-mniszka.
Korpus kościoła opięty trzyskokowymi skarpami, ściany południowa i północna przeprute pięcioma ostrołukowymi oknami; kilka okien zachowało profilowane ościeża.
Nad ścianą wschodnią wznosi się trójdzielny schodkowy szczyt ozdobiony czterema sterczynami i trzema podwójnymi blendami, w których wąskie okna o łuku odcinkowym; każda z trzech części szczytu zakończona wimpergą z prześwitem w formie rombu; w zwieńczeniu szczytu kula i chorągiewka.
Pośrodku ściany prezbiterium szerokie, ostrołukowe trójdzielne okno, flankowane dwiema skarpami i prostokątnymi tynkowanymi wnękami.
Mury wieży dzielą pionowo wysokie blendy zamknięte łukiem odcinkowym; w każdej ze ścian głównej kondygnacji – po dwa otynkowane ślepe otwory o łuku odcinkowym, naroża ujęte czteroskokowymi skarpami; w przyziemiu wieży – profilowany ostrołukowy portal z głównym wejściem do kościoła.
Kruchta południowa ozdobiona dekoracyjnym szczytem schodkowym z trzema ostrołukowymi blendami. Sklepienia krzyżowe pokrywające pierwotnie wnętrza korpusu i prezbiterium, w poł. XVIII w. zostały zamienione na kolebkowe z lunetami.
Kruchta podwieżowa połączona z nawą szerokim, półokrągłym łukiem, kruchta południowa – pięknym, bogato profilowanym, ostrołukowym portalem.
Mury kościoła zbudowane z cegły gotyckiej w układzie polskim, duże partie ścian przemurowane w pocz. XX w.
W 1972 r. rozebrano neogotycką drewnianą kruchtę zbudowaną w końcu XIX w. przy frontowej elewacji wieży.
W 1999 r. hełm wieży pokryto blachą miedzianą.
W 2009 r. wymieniono na nowe całe ceramiczne pokrycie dachu kościoła z zachowaniem dachówki mnich-mniszka.
W 2012 r. wstawiono nowe dębowe drzwi wejścia głównego i bocznego o formach gotyckich.
Kościół pod wezwaniem św. Katarzyny w Klonówce stanowi charakterystyczny dla Pomorza Gdańskiego przykład niewielkiej gotyckiej budowli sakralnej, z późniejszymi nawarstwieniami stylowymi.