W najnowszej literaturze łączona jest z ośrodkiem snycerskim w Gdańsku. Powstanie tego typu przedstawień wiązało się z rozwojem mistyki kobiecej, która wykształciła się prawdopodobnie na pocz. XII stulecia w środowisku francuskich benedyktynek. Z pozoru jest to zwykłe przedstawienie siedzącej na ławie Matki Boskiej z Dzieciątkiem, z tą różnicą, iż korpus omawianej rzeźby został specjalnie przystosowany do otwierania i zamykania. Gdy rozsuniemy jego skrzydła naszym oczom ukaże się drugie „wewnętrzne” przedstawienie.
W centralnym miejscu zobaczymy wykonany w głębokim reliefie tzw. Tron Łaski, czyli Trójcę Świętą, pobokach którego autor wyobraził malowane wizerunki różnych stanów społeczeństwa adorujących Boga. Wszystkie postaci otacza trzymany obu rękach przez Matkę Boską płaszcz. Co ciekawe w omawianym zabytku, wśród przedstawionych osób możemy zobaczyć również zakonnika krzyżackiego. Wewnętrzne przedstawienie w tzw. typie Mater Misericordiae, wyraża miłosierdzie oraz wstawiennictwo Marii. Rzeźba z Klonówka należy do stylu pięknego, którego nazwa wzięła swój początek od jego główniej cechy, czyli dążenia do idealizacji. Wykształcił się on prawdopodobnie na gruncie sztuki powstającej jeszcze w XIV wieku w środowiskach najważniejszych dworów europejskich, takich jak np. Paryż, Burgundia czy Praga.Wszystkie rzeźby i obrazy w nim wykonane cechuje liryczne piękno, subtelność i miękki, dekoracyjny układ szat okrywających wyobrażone postaci.
w oparciu o notę M. Walczaka z katalogu wystawy „Na znak świetnego zwycięstwa. W sześćsetną rocznicę bitw pod Grunwaldem„, t II, s. 68-70.
Dodaj komentarz